چالش دوم سوفیا:)

به عنوان اولین پست بعد از بازگشت دوست داشتم توی یه چالش شرکت کنم*-*چالش از اینجا شروع شده!
بیاین ادامه

ادامه مطلب

اهم..

*میکروفون را میگیرد و صدایش را صاف میکند*

خوب..من معذرت میخوام از همه دنبال کنندگان و دوستان که نگران من شدن:"از همه ی 248 نفر و یک نفر دنبال کننده خاموش معذرت خواهی میکنم که وبمو بستم!اونم بدون خبر..
راستش..من کسی بودم که با بستن وب خیلی مشکل داشت..و در بیشتر مواقع دیگران رو راضی میکرد که اگه میخوان برن حداقل وبشونو نبندن..
و بعد خودم زدم وبمو بستم:)هوم..به نظر خودمم خنده داره!

ولی..من اعصابم بهم ریخته بود و نمیخواستم ریخت وبلاگمو ببینم و تنها گزینه ای که در اون بحران به ذهنم رسید بستن وب بود! و خوب من حالم خوب نبود..از نظر احساسی ضربه خورده بودم و به زمان نیاز داشتم که با خودم و احساساتم کنار بیام..

ولی میدونید یه جورایی همه چیز بدتر شد با بستن وبم!من هیچ وقت نمیخوام و نخواستم که شما رو نگران کنم..ولی بلافاصله بعد از بستن وبم این خبر مثل بمب(!) توی بیان ترکید و همه نگران شده بودن.و من این اتفاق رو دوست نداشتم.دلم نمیخواست که شماها رو مضطرب و نگران ببینم و خوب این برام عذاب آور بود و همه چیز رو بدتر کرد:(

و خیلی هاتون ناراحت و عصبانی شدین از دست من:"و اتفاقات دیگه ای هم افتاد که خوب نمک به زخم ها میپاشید!

همین الان به همتون میگم من متاسفم و دوست دارم کارامو جبران کنم..بازم متاسفم از این که نگرانتون کردم!

و در آخر از همگیتون که ابراز نگرانی کردین و توی خصوصی سعی کردین منو دلداری بدین ممنونم:")

im sorry..

متاسفم برای همه چیز.
فکر نکنم بتونم هیچ وقت کارهایی که کردمو جبران کنم.

LOVE?!(رمز به افراد داده شده)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

کتاب تابستان با جسپر

میتونم بگم این کتاب((مودترین،غمگین ترین،شگفت انگیزترین))کتابی بود که تا حالا خونده بودم!

وقتی داشتم میخوندم توضیحات کتاب رو.با خودم گفتم فقط یه داستانه رئاله مثل همه ی داستان های دیگه..ولی نبود!فرق داشت..
میتونستم از همون اول با روبرو شدن این  قبل شروع شدن داستان اینو بفهمم این کتاب فرق داره:

هر چیزی ترکی دارد
نور از همین ترک هاست که وارد میشود.

                                   -لئونارد کوهن

من همون موقع با دیدن این جمله گریم گرفت.همون لحظه فهمیدم..این کتاب قرار نیست اون چیزی که فکرشو میکنم باشه!

برعکس چیزی که جلد کتاب نشون میده(کلیک)اصلا داستان گوگولی مگولی نیست!حتی..یه ذره!تمام داستان بر پایه درد و رنج دوتا دختر 13 سالست..لیایی که بعد از اون حادثه ضربه خورده و نمیتونه دیگه عادی باشه!همه باهاش یه جوری رفتار میکنن که انگار همین الان اون اتفاق بدی که برای لیا افتاده برای اونا هم میفته!مادر و پدری که دیگه خود سابقشون نیست..فقط..یه روح متحرکن..دیگه حتی زندگی هم نمیکنن!و حالا ما با جسپری روبرو میشیم که اونقدر راز داره توی خودش که نمیتونی بفهمی احساساتش رو و بعد از مدتی همه چیز معلوم میشه و حالا..وقت درست کردن همه چیزه..لیا تصمیم بزرگی میگیره تا هم به جسپر و هم به خانوادش کمک کنه:)

این تمام داستان غم انگیز کتاب بود:"و من شب های طولانی تا ساعت 1 یا 2 نصفه شب بیدار میموندم و کتاب رو میخوندم و باهاش زار میزدم..

راستش من تازه دوست صمیمیم رو از دست دادم..و خوب یکی از دلایلی که میتونستم بیشتر با داستان همزادپنداری کنم این بود..اولای داستان این تنهایی لیا رو درک میکردم و میخواستم بغلش کنم و بهش بگم:((غصه نخور..منم مثل تو تنهام..منم همه چیزمو از دست دادم))و باهاش گریه کنم..چیزی که داستان رو خیلی بهتر میکرد این واقعی بودنش بود.این که داستان باورپذیر بود!من میتونستم حس لیا رو بفهمم..من میتونستم درد و رنجای جسپر رو درک کنم..
حس میکردم در واقع زندگی کوچیک شده من توی داستانه البته با یه فرق بــــــــــزرگ!اون تونست جسپر رو پیدا کنه..اون تونست برای زندگیش یه هپی اندینگ درست کنه ولی زندگی واقعی با داستان توی کتاب فرق داره..تو نمیتونی یه جسپر پیدا کنی و زندگیتو بسازی..تو نمیتونی یه جسپر رو همینطوری الکی پیدا کنی و بیاری و همه چیز رو جبران کنی!هرگز همچین اتفاقی نمیفته..و همینه که داستان رو دردناک میکرد برام:"

زندگی با همه بدیهاش لحظه های قشنگ خودشو داره.مثلا وقتی دوست تازه پیدا میکنی،یا یه تیکه کیک مجانی گیرت میاد،یا خیارشور میخوری،همین کافیه تا مدت کوتاهی حالت خوب باشه.با اینکه شرایط سخته،یه عالمه چیز خوب توی دنیا هست.درسته؟

بعضی وقت ها جنگیدن با غصه سخت تر از خود غصه است،چون نمیتونی شکستش بدی.این جور وقت ها،غصه بازی میکنی.یعنی به خودت اجازه میدی که غمگین باشی،که با غمگین بودن خودت مشکلی نداشته باشی. 

-بس کن دیگه!زندگیتو از اینی که هست،سخت تر نکن.برات خوشحالم که یه مامان خوب داری.تو هم باید خوشحال باشی.لازم نیست توی همه چیز،خودت رو با من مقایسه کنی.

+ببخشید..حرفت درسته.یادمه بعد از اون اتفاق همه میخواستن بدترین اتفاقی که براشون افتاده رو تعریف کنن.ولی مسخره بودن!عصبانی میشدم از حرفاشون.

-آره،خیلی فرق دارن.ولی غم و غصه که مسابقه نیست.بعضی وقتا فقط باید تحملش کنی.
(بعد خوندن این قسمت عذاب وجدان داشتم!حس میکردم قدر زندگی ای که دارم رو نمیدونم)

پ.ن:دلم نمیاد اینو برای تولد دوست صمیمی سابقم بهش بدم:"ولی..فقط زمانی میتونم حرفامو بهش بزنم که این کتابو بخونه..یا شایدم بهتره بهش ندمش؟

به یه همچین احساسی..

 

میخوام بازم بشنوم و در عین حال نمیخوام دوباره بشنوم.
دوست دارم یه بار دیگه ببینمش و در عین حال نمیخوام ببینمش.
به همچین احساسی..چی میگن؟
                                             
                                            انیمه دروغ تو در آوریل